من چون رودی تمامی طول تو را می‌پیمایم

۱۴۰۳/۰۹/۱۸

- اندازه متن +

من چون رودی تمامی طول تو را می‌پیمایم،
از میان بدنت می‌گذرم بدان‌سان که از میان جنگلی،
مانند کوره راهی که در کوهساران سرگردان است
و ناگهان به لبه‌ی هیچ ختم می‌شود،
من بر لبه‌ی تیغ اندیشه‌ات راه می‌روم
و در شگفتیِ پیشانیِ سپیدت سایه‌ام فرو می‌افتد و تکه تکه می‌شود،
تکه پاره‌هایم را یک به یک گرد می‌آورم
و بی تن به راه خویش می‌روم ، جویان و کورمال

میانگین امتیازات ۵ از ۵

من چون رودی تمامی طول تو را می‌پیمایم

کیست آن که به پیش می‌راند

چهره‌ی تو را می‌جویم

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

تازه‌ها

تو بودی آیا؟ یا که تنهائیم بود؟

جدایی قلبم را نشئه می‌کند

چقدر بی‌جهت از شما ترسیده‌ام

تا کداممان اول مرگ را خواهد کشت؟!

عشق بی‌دلیل دوست داشتن است

مرا آب‌گیرهای کوچک پرورش دادند

نگاه کردن هم نوعی عشق است

شب‌هایی که یک زن بغض کرده

همیشه کسانی هستند که در نهایت دلتنگی

وقتی که تمام مردم شهر به خواب می‌روند

هر دوی ما یک نفر را تنها گذاشتیم

که به پاک کردن عادت داشتیم

آدم ها می آیند خودشان را نشان می دهند

سخت بود فراموش کردن کسی

بعضی روزها انسان فقط خسته ست

بمان و تنها به من نگاه کن

مرگ همیشه خیلی آسان تر از عشق بوده است

یک زن اگر بخواهد…

هر آنچه که از درونش برمی آید

بعضی ترانه‌ها را می توان…

با پلیکان آکادمی

برچسب ها:

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

تازه‌ها

آگاهی از رویدادهای فرهنگی و هنری