هرچند ملولی نفسی با ما باش
مگریز ز یاران و درین غوغا باش

یا همچو دلم واله و شیدائی شو
یا بهر نظاره حاضر سودا باش

ای دل برو از عاقبت اندیشان باش
در عالم بیگانگی از خویشان باش

گر باد صبا مرکب خود میخواهی
خاک قدم مرکب درویشان باش

ای روز نشاط روشنی وقت تو خوش
وی عالم عیش و ایمنی وقت تو خوش

در سایهٔ زلف تو دمی میخسبم
تو نیز موافقت کنی وقت تو خوش

ای روی چو آفتاب تو شادی کش
وی موی تو سرمایه ده، جمله حبش

تنها تو خوشی و بس در این هر دو جهان
باقی تبع تواند گشته همه خوش

ای زلف پر از مشک تتاری همه خوش
اندر طلب چو من نگاری همه خوش

در فصل بهار و نوبهاری همه خوش
چون قند و نبات در کناری همه خوش

ای سودائی برو پی سودا باش
در صورت شیدای دلت شیدا باش

با سایهٔ خود ز خوی خود در جنگی
خود سایهٔ تست خصم تو، تنها باش

ای عشق بیا به تلخ خویان خو بخش
ای پشت جهان به حسن چوپان رو بخش

از باغ جمال تو چه کم خواهد شد
زان سیب زنخدان، دو سه شفتالو بخش

ای کرده به پنج شمع روشن هر شش
ای اصل خوشی و هرچه داری همه خوش

تا چند چو الحمد مرا می‌خوانی
همچون بقره بگیر گوش من و کش

ای گنج بیا زود به ویرانهٔ خویش
وی زلف پریشان مشو از شانهٔ خویش

وی مرغ متاب روی از دانهٔ خویش
ای خانه خدا درآی در خانهٔ خویش

ای یار مرا موافقی وقتت خوش
بر حال دلم چو لایقی وقتت خوش

خواهم به دعا که عاشقان خوش باشند
ور زانکه تو نیز عاشقی وقتت خوش