امروز طوافست طوافست طواف
دیوانه معافست معافست معاف

نی جنگ و مصافست و مصافست مصاف
وصل است و زفافست زفافست زفاف

با زنگی امشب چو شدستی به مصاف
از سینهٔ خود سینهٔ شب را بشکاف

در کعبهٔ عشاق طوافی چو کنی
دریاب که کعبه می‌کند با تو طواف

در فقر فقیر باش و در صفوت صاف
با فقر و صفا درآ تو در کار مصاف

گر خصم تو صد تیغ برآرد ز غلاف
چون هیچ نبیند نزند زخم گزاف

گویند مرا چند بخندی ز گزاف
کارت همه عشرتست و گفتت همه لاف

ای خصم چو عنکبوت صفرا میباف
سیمرغ طربناک شناسد سر قاف

مهمان تو نیست دو سه روز و گزاف
خوان تو گرفته است از قاف به قاف

گر فتنه شود کسی معافست معاف
بر شمع کند همیشه پروانه طواف

آن تاق که نیست جفتش اندر آفاق
با بنده بباخت تاق و جفتی به وفاق

پس گفت مرا که تاق خواهی یا جفت
گفتم به تو جفت و از همه عالم تاق

آنکس که ترا بدید ای خوب اخلاق
در حال دهد کون و مکان را سه طلاق

مه را چه طراوت و زحل را چه محل
با طلعت آفتاب اندر افاق

ای داروی فربهی و جان عاشق
فربه ز خیال تو روان عاشق

شیرین ز دهان تو دهان عاشق
جان بنده‌ات ای جان و جهان عاشق

تمکین و قرار من که دارد در عشق
مستی و خمار من که دارد در عشق

من در طلب آب و نگارم چون باد
کار من و بار من که دارد در عشق

لو کان اقل هذه الاشواق
للشمس لا ذهلت عن الاشراق

لو قسم ذوالهوی علی‌العشاق
العشر لهم ولی جمیع‌الباقی