خری که بینی و باری به گل درافتاده (64-8)
-
اندازه متن
+
درویش ضعیفحال را در خشکی تنگسال مپرس که «چونی؟»، الا به شرط آن که مرهم ریشش بنهی و معلومی پیشش
خری که بینی و باری به گل درافتاده
به دل بر او شفقت کن ولی مرو به سرش
کنون که رفتی و پرسیدیش که چون افتاد
میان ببند و چو مردان بگیر دمب خرش
دیدم گلِ تازه چند دسته (47-2)
دیدم گلِ تازه چند دسته بر گنبدی از گیاه رُسته
گفتم: چه بود گیاهِ ناچیز…
چو دخلت نیست خرج آهسته تر کن (5-7)
پارسازاده ای را نعمت بیکران از ترکه عمان به دست افتاد. فسق و فجور آغاز کرد و مبذری پیشه گرفت.…
