چو نفس آرام میگیرد چه در قصری چه در غاری (71)
-
اندازه متن
+
چو نفس آرام میگیرد چه در قصری چه در غاری
چو خواب آمد چه بر تختی چه در پایان دیواری
هرکه نان از عملِ خویش خورَد (13-3)
حاتمِ طایی را گفتند: از تو بزرگهمّتتر در جهان دیدهای یا شنیدهای؟ گفت: بلی! روزی چهل شتر قربان کرده بودم…
گر به محشر خطابِ قهر کند (90-8)
گر تیغِ قَهر بر کشد، نبی و ولی سر در کشد وگر غمزهٔ لطف بجُنباند، بَدان به نیکان در رساند…
