در قهوه خانه ساحلی مینشینم
-
اندازه متن
+
در قهوه خانه ساحلی مینشینم
و به کشتیهایی خیره میشوم
که در بینهایت زاده میشوند
و ترا میبینم که
از قاره روبه رو میآیی
و بر روی آب ، شتابان
گام برمی داری
تا با من قهوه بنوشی
همچنان که عادت ما بود
پیش از آنکه بمیری
چیزی میان ما دگرگون نشده است
اما من بر آن شده ام تا
دیدار پنهانی مان را حفظ کنم
هر چند که مردمان پیرامون من
می پندارند که
آنکه مرد
دیگر باز نمیگردد
در فاصله ی غیاب و حضورت میانِ ما…
در فاصله ی غیاب و حضورت میانِ ما چیزی شکست چیزی که هرگز آن نتوان شد که پیش بود!
هر بار که در آغوشم میکشی
هر بار که در آغوشم میکشی باز باکره می شوم و حس می کنم شب عروسیام است.
