در قهوه خانه ساحلی می‌نشینم
-
اندازه متن
+
در قهوه خانه ساحلی می‌نشینم
و به کشتی‌هایی خیره می‌شوم
که در بی‌نهایت زاده می‌شوند
و ترا می‌بینم که
از قاره روبه رو می‌آیی
و بر روی آب ، شتابان
گام برمی داری
تا با من قهوه بنوشی
همچنان که عادت ما بود
پیش از آنکه بمیری
چیزی میان ما دگرگون نشده است
اما من بر آن شده ام تا
دیدار پنهانی مان را حفظ کنم
هر چند که مردمان پیرامون من
می پندارند که
آنکه مرد
دیگر باز نمی‌گردد
اینکه با تو باشم و با من باشی
اینکه با تو باشم و با من باشی و با هم نباشیم جدایی همین است اینکه یک خانه ما را…
هزار سال است که دوست‌ات می‌دارم
هزار سال است که دوست‌ات می‌دارم! من، چونان تو، از نخستین گزش، به عشق ایمان نمی‌آورم، اما می‌دانم که ما…