ما را نیز لبخندی خواهد بود
-
اندازه متن
+
دستم را فشرد
و به نجوایم سه حرف گفت.
سه حرفی که عزیزترین داراییِ تمامِ روزم شد:
«پس تا فردا»
ریش تراشیدم دوبار
کفشهایم را برق انداختم دوبار.
لباس های رفیقم را قرض گرفتم
با دو لیره
که برایش کیکی بخرم .
قهوهای خامهدار.
حالا تنها بر نیمکتم
و گرداگردم عشاق، لبخند زنانند
و برآنم که
ما را نیز لبخندی خواهد بود.
شاید در راه است
شاید لحظهای یادش رفته
شاید… شاید..
آیا نبودن تو را می کشد؟
آیا نبودن تو را می کشد؟ مرا حضور سرد و بی جانی که شبیه نبودن است می کشد.
اگر باران نیستی محبوب من
اگر باران نیستی محبوب من درخت باش سرشار از باروری درخت باش و اگر درخت نیستی، محبوب من سنگ باش…
