من تنها کلماتی را می دانم…
-
اندازه متن
+
من شاعر نیستم
من تنها کلماتی را می دانم
که نام تو را دارد
وآنها را ردیف می کنم به نشانه تو
شب را دوست دارم چون آغوش تو را دارد
صبح را دوست دارم
چون بیداری تو را دارد
از رنگهایی خوشم می آید
که رنگ چشمان توست
رنگ آرامش تو
من شاعر نیستم
تنها کلماتی را به تو ربط دارد می شناسم
و آنها را کنارهم می گذارم
تا دیگران بخوانند و
عاشق شوند
صبح فردا ما قهوه نخواهیم نوشید
صبح فردا ما قهوه نخواهیم نوشید و هیچ دسته گلی به میعادگاهمان نخواهد آمد با اوهام غربت خود به خواب…
تو را به اندازه ی من آفریده اند
تو را به اندازه ی من آفریده اند فرمان داده اند که کنارمن باشی کسانی که این فرمان را نپذیرند…