با من رازی بود که به کو گفتم
-
اندازه متن
+
با من رازی بود
که به کو گفتم
با من رازی بود
که به چا گفتم
تو راهِ دراز
به اسبِ سیا گفتم
بی‌کس و تنها
به سنگای را گفتم
□
با رازِ کهنه
از را رسیدم
حرفی نروندم
حرفی نروندی
اشکی فشوندم
اشکی فشوندی
لبامو بستم
از چشام خوندی
۱۳۳۴/۴/۷
چشم‌های دیوار چشم‌های دریچه
چشم‌های دیوار چشم‌های دریچه چشم‌های در چشم‌هایِ آب چشم‌های نسیم چشم‌های کوه چشم‌های خیر و چشم‌های شر چشم‌های ریجه و…
غرشِ خامِ تندرهای پوده گذشت
غرشِ خامِ تندرهای پوده گذشت و تندبارهای عنان‌گسسته فرونشست. اینک چشمه‌سارِ زمزمه: زلال (چرا که از صافی‌های اعماق می‌جوشد) وخروشان…