شانه‌ات مجابم می‌کند
-
اندازه متن
+
شانه‌ات مجابم می‌کند
در بستری که عشق
تشنگی‌ست
زلالِ شانه‌هایت
همچنانم عطش می‌دهد
در بستری که عشق
مُجابش کرده است.
اردیبهشتِ ۱۳۵۴
تلخ چون قرابه‌ی زهری
تلخ چون قرابه‌ی زهری خورشید از خراشِ خونینِ گلو می‌گذرد. سپیدار دلقکِ دیلاقی‌ست بی‌مایه با شلوارِ ابلق و شولای سبزش،…
سواران نباید ایستاده باشند
بر زمینه‌ی سربی صبح سوار خاموش ایستاده است و یالِ بلندِ اسبش در باد پریشان می‌شود. □ خدایا خدایا سواران…