ولرم و کاهلانه
-
اندازه متن
+
ولرم و کاهلانه
آبدانه‌های چرکی‌ِ بارانِ تابستانی
بر برگ‌های بی‌عشوه‌ی خطمی
به ساعتِ پنجِ صبح.
در مزارِ شهیدان
هنوز
خطیبانِ حرفه‌یی درخوابند.
حفره‌ی معلقِ فریادها
در هوا
خالی‌ست.
و گُلگون‌کفنان
به خستگی
در گور
گُرده تعویض می‌کنند.
□
به تردید
آبله‌های باران
بر الواحِ سَرسَری
به ساعتِ پنجِ صبح.
۲ اردیبهشتِ ۱۳۵۸
شب هیچ‌گاه کامل نیست
شب هیچ‌گاه کامل نیست همیشه چون این را می‌گویم و تاکید می‌کنم در انتهای اندوه پنجره‌ی بازی هست پنجره‌ی روشنی.…
نه بازمی‌گردم من نه می‌میرم
به آن‌ها که برای تصدی قبرستان‌های کهنه تلاش می‌کنند نه فریدون‌ام من، نه ولادیمیرم که گلوله‌یی نهاد نقطه‌وار به پایانِ…