خانهام ابریست
-
اندازه متن
+
خانهام ابریست
یکسره روی زمین ابریست با آن.
از فراز گردنه خرد و خراب و مست
باد میپیچد.
یکسره دنیا خراب از اوست
و حواس من!
آی نی زن که تو را آوای نی برده ست دور از ره کجایی؟
خانهام ابریست اما
ابر بارانش گرفته ست.
در خیال روزهای روشنم کز دست رفتندم،
من به روی آفتابم
می برم در ساحت دریا نظاره.
و همه دنیا خراب و خرد از باد است
و به ره ، نی زن که دائم می نوازد نی ، در این دنیای ابراندود
راه خود را دارد اندر پیش.
یک روز ز مردمی امانی جستیم
یک روز ز مردمی امانی جستیم روز دگر از امان نشانی جستیم
دانی چه به کف…
آیین محبت و وفا رفت که رفت
آیین محبت و وفا رفت که رفت از حلقه ی دوستان جدا رفت که رفت
حسن…
