باران اضلاع فراغت را میشست
-
اندازه متن
+
باران
اضلاع فراغت را میشست.
من با شنهای
مرطوب عزیمت بازی میکردم
و خواب سفرهای منقش میدیدم.
من قاتی آزادی شن ها بودم.
من
دلتنگ
بودم.
در باغ
یک سفره مانوس
پهن
بود.
چیزی وسط سفره، شبیه
ادراک منور:
یک خوشه انگور
روی همه شایبه را پوشید.
تعمیر سکوت
گیجم کرد.
دیدم که درخت ، هست.
وقتی که درخت هست
پیداست که باید بود،
باید بود
و رد روایت را
تا متن سپید
دنبال کرد.
اما
ای یاس ملون!
ای میان سخنهای سبز نجومی
ای میان سخنهای سبز نجومی ! برگ انجیر ظلمت عفت سبز را میرساند سینه آب در حسرت عکس یک باغ…
تنها به تماشای چهای
تنها به تماشای چهای ؟ بالا، گل یک روزه نور. پایین، تاریکی باد. بیهوده مپای ، شب از شاخه نخواهد…
