تو را از تو ربوده‌اند
-
اندازه متن
+
ایوان تهی است، و باغ از یاد مسافر سرشار.
در دره آفتاب، سر برگرفته‌ای:
کنار بالش تو، بید سایه فکن از پا در آمده است.
دوری، تو از آن سوی شقایق دوری.
در خیرگی بوته‌ها ، کو سایه لبخندی که گذر کند ؟
از شکاف اندیشه ، کو نسیمی که درون آید ؟
سنگریزه رود ، برگونه تو می لغزد.
شبنم جنگل دور، سیمای ترا می رباید.
تو را از تو ربوده‌اند،و این تنهایی ژرف است.
می گریی، و در بیراهه زمزمه ای سرگردان می شوی.
قصه‌ام دیگر زنگار گرفت
قصه‌ام دیگر زنگار گرفت: با نفس های شبم پیوندی است. پرتویی لغزد اگر بر لب او، گویدم دل…
از تارم فرود آمدم
از تارم فرود آمدم، کنار برکه رسیدم. ستاره‌ای در خواب طلایی ماهیان افتاد.رشته عطری گسست. آب از سایه افسوسی پر…