دیشب لب رود، شیطان زمزمه داشت
-
اندازه متن
+
دیشب لب رود، شیطان زمزمه داشت.
شب بود و چراغک بود.
شیطان ، تنها، تک بود.
باد آمده بود، باران زده بود: شب تر ، گل ها پرپر.
بویی نه براه.
ناگاه
آیینه رود، نقش غمی بنمود: شیطان لب آب.
خاک سایه در خواب.
زمزمه ای میمرد.بادی میرفت، رازی میبرد.
تو را از تو ربودهاند
ایوان تهی است، و باغ از یاد مسافر سرشار. در دره آفتاب، سر برگرفتهای: کنار بالش تو، بید سایه فکن…
به کنار تپهی شب رسید
به کنار تپهی شب رسید. با طنین روشن پایش آیینهی فضا شکست. دستم را در تاریکی اندوهی بالا بردم و…
