پشت کاجستان برف برف یک دسته کلاغ
پشت کاجستان ، برف.
برف، یک دسته کلاغ.
جاده یعنی غربت.
باد، آواز، مسافر، و کمی میل به خواب.
شاخ پیچک و رسیدن، و حیاط.
من ، و دلتنگ، و این شیشه خیس.
می‌نویسم، و فضا.
می‌نویسم ، و دو دیوار ، و چندین گنجشک.
یک نفر دلتنگ است.
یک نفر می‌بافد.
یک نفر می‌شمرد.
یک نفر می‌خواند.
زندگی یعنی : یک سار پرید.
از چه دلتنگ شدی ؟
دلخوشی ها کم نیست : مثلا این خورشید،
کودک پس فردا،
کفتر آن هفته.
یک نفر دیشب مرد
و هنوز ، نان گندم خوب است.
و هنوز ، آب می ریزد پایین ، اسب ها می نوشند.
قطره ها در جریان،
برف بر دوش سکوت
و زمان روی ستون فقرات گل یاس.
مرداب اتاقم کدر شده بود
مرداب اتاقم کدر شده بود و من زمزمه خون را در رگ‌هایم می‌شنیدم. زندگی‌ام در تاریکی ژرفی می‌‌گذشت. این تاریکی،…
ریخته سرخ غروب جابه‌جا بر سر سنگ
ریخته سرخ غروب جابه‌جا بر سر سنگ. کوه خاموش است. می خروشد رود. مانده در دامن دشت خرمنی رنگ کبود.…