شاخهی نزدیک
-
اندازه متن
+
در نهفته ترین باغها ، دستم میوه چید.
و اینک ، شاخهی نزدیک ! از سر انگشتم پروا مکن.
بی تابی انگشتانم شور ربایش نیست ، عطش آشنایی است.
درخشش میوه ! درخشان تر.
وسوسه چیدن در فراموشی دستم پوسید.
دورترین آب
ریزش خود را به راهم فشاند.
پنهان ترین سنگ
سایه اش را به پایم ریخت.
و من ، شاخهی نزدیک !
از آب گذشتم ، از سایه بدر رفتم.
رفتم ، غرورم را بر ستیغ عقاب- آشیان شکستم
و اینک ، در خمیدگی فروتنی، به پای تو مانده ام.
خم شو ، شاخهی نزدیک!
مانده تا برف زمین آب شود
[ai_playlist id="15724"] مانده تا برف زمین آب شود. مانده تا بسته شود این همه نیلوفر وارونه چتر. ناتمام است…
بیا با جادهی پیوستگی برویم
لبها میلرزند. شب میتپد.جنگل نفس میکشد. پروای چه داری، مرا در شب بازوانت سفر ده. انگشتان شبانه ات را می…
