مرغ مهتاب می‌خواند
-
اندازه متن
+
مرغ مهتاب می‌خواند.
ابری در اتاقم می‌گرید.
گل های چشم پشیمانی می‌شکفد.
در تابوت پنجره ام پیکر مشرق می‌لولد.
مغرب جان می‌کند،
می‌میرد.
گیاه نارنجی خورشید
در مرداب اتاقم می روید کم کم
بیدارم
نپندارید در خواب
سایه شاخه ای بشکسته
آهسته خوابم کرد.
اکنون دارم می شنوم
آهنگ مرغ مهتاب
و گل های پشیمانی را پرپر می کنم.
روشن است آتش درون شب
روشن است آتش درون شب وز پس دودش طرحی از ویرانه های دور. گر به گوش آید صدایی خشک: استخوان…
ریشه‌ی روشنی پوسید و فرو ریخت
ریشه‌ی روشنی پوسید و فرو ریخت. و صدا در جاده بی طرح فضا می رفت. از مرزی گذشته بود، در…