هر جا گل‌های نیایش رست، من چیدم
من سازم : بندی آواز . برگیرم ، بنوازم. برتارم زخمه
لا می‌زن ، راه فنا می‌زن
من دودم: می‌پیچم، می‌لغزم ، نابودم.
می‌سوزم ، می‌سوزم : فانوس تمنایم . گل کن تو مرا ، و درآ.
آیینه شدم ، از روشن و از سایه بری بودم . دیو و پری آمد ،
دیو و پری بودم . در بی خبری بودم.
قرآن بالای سرم ، بالش من انجیل ، بستر من تورات ، وزبر پوشم اوستا، می بینم خواب:
بودایی در نیلوفر آب.
هر جا گل‌های نیایش رست، من چیدم . دسته گلی دارم ، محراب تو دور از دست: او بالا،
من در پست.
خوشبو سخنم ، نی ؟ باد بیا می بردم ، بی توشه شدم در کوه کجا ، گل چیدم ، گل خوردم.
در رگ ها همهمه ای دارم ، از چشمه خود آبم زن ، آبم زن.
و به من یک قطه گوارا کن ، شورم را زیبا کن .
باد انگیز ، درهای سخن بشکن ، جا پای صدای می روب. هم دود چرا می بر، هم موج من و ما و شما می بر.
ز شبم تا لاله بیرنگی پل بنشان ، زین رویا در چشمم گل
بنشان ، گل بنشان.
مرغ معما در این دیار غریب است
دیر زمانی است روی شاخه‌ی این بید مرغی بنشسته کو به رنگ معماست نیست هم آهنگ او صدایی،…
بیا با جاده‌ی پیوستگی برویم
لب‌ها می‌لرزند. شب می‌تپد.جنگل نفس می‌کشد. پروای چه داری، مرا در شب بازوانت سفر ده. انگشتان شبانه ات را می…