با شاهد شوخ شنگ و با بربط و نی (39)
-
اندازه متن
+
با شاهد شوخ شنگ و با بربط و نی
کنجی و فراغتی و یک شیشهٔ می
چون گرم شود ز باده ما را رگ و پی
منّت نبریم یک جو از حاتم طی
ای دل گر از آن چاهِ زَنَخدان به درآیی (494)
ای دل گر از آن چاهِ زَنَخدان به درآیی هر جا که روی زود پشیمان به درآیی
چون باده ز غم چه بایَدَت جوشیدن (32)
چون باده ز غم چه بایَدَت جوشیدن با لشگر غم چه بایدت کوشیدن
سبز است…