به کویِ میکده یا رب سحر چه مشغله بود؟ (215)
-
اندازه متن
+
به کویِ میکده یا رب سحر چه مشغله بود؟
که جوشِ شاهد و ساقی و شمع و مشعله بود
حدیثِ عشق که از حرف و صوت مُستَغنیست
به نالهٔ دف و نی در خروش و ولوله بود
مباحثی که در آن مجلسِ جنون می‌رفت
وَرایِ مدرسه و قال و قیلِ مسأله بود
دل از کرشمهٔ ساقی به شُکر بود ولی
ز نامساعدیِ بختش اندکی گِلِه بود
قیاس کردم و آن چشمِ جادوانهٔ مست
هزار ساحر چون سامریش در گَله بود
بگفتمش به لبم بوسه‌ای حوالت کن
به خنده گفت کِی‌ات با من این معامله بود؟
ز اخترم نظری سعد در رَه است که دوش
میان ماه و رخِ یارِ من مُقابله بود
دهانِ یار که درمانِ دردِ حافظ داشت
فغان که وقتِ مُرُوَّت چه تنگ حوصله بود
نفسِ بادِ صبا مُشک‌فشان خواهد شد (164)
نفسِ بادِ صبا مُشک‌فشان خواهد شد عالَمِ پیر دگرباره جوان خواهد شد
ارغوان جامِ عقیقی…
ماهم که رخش روشنی خور بگرفت (8)
ماهم که رخش روشنی خور بگرفت گرد خط او چشمهٔ کوثر بگرفت
دل‌ها همه در…