دادگرا تو را فلک جرعه کش پیاله باد (9)
-
اندازه متن
+
دادگرا تو را فلک جرعه کش پیاله باد
دشمن دل سیاه تو غرقه به خون چو لاله باد
ذروهٔ کاخ رتبتت راست ز فرط ارتفاع
راهروان وهم را راه هزار ساله باد
ای مه برج منزلت چشم و چراغ عالمی
بادهٔ صاف دایمت در قدح و پیاله باد
چون به هوای مدحتت زهره شود ترانهساز
حاسدت از سماع آن محرم آه و ناله باد
نه طبق سپهر و آن قرصهٔ ماه و خور که هست
بر لب خوان قسمتت سهلترین نواله باد
دختر فکر بکر من محرم مدحت تو شد
مهر چنان عروس را هم به کفت حواله باد
الا ای طوطیِ گویایِ اسرار (245)
الا ای طوطیِ گویایِ اسرار مبادا خالیات شِکَّر ز مِنقار
سَرَت سبز و دلت خوش…
در این زمانه رفیقی که خالی از خِلَل است (45)
در این زمانه رفیقی که خالی از خِلَل است صُراحیِ میِ ناب و سَفینهٔ غزل است
