در باغ چو شد باد صبا دایهٔ گل (27)
-
اندازه متن
+
در باغ چو شد باد صبا دایهٔ گل
بربست مشاطه‌وار پیرایهٔ گل
از سایه به خورشید اگرت هست امان
خورشیدرُخی طلب کن و سایهٔ گل
دوش وقتِ سَحَر از غُصّه نجاتم دادند (183)
دوش وقتِ سَحَر از غُصّه نجاتم دادند واندر آن ظلمتِ شب آبِ حیاتم دادند
بیخود…
می‌سوزم از فِراقت روی از جَفا بگردان (384)
می‌سوزم از فِراقت روی از جَفا بگردان هجران بلایِ ما شد، یا رب بلا بگردان
…