رفتم به باغ صبحدمی تا چنم گلی (465)
-
اندازه متن
+
رفتم به باغ صبحدمی تا چنم گلی
آمد به گوش ناگهم آواز بلبلی
مسکین چو من به عشق گلی گشته مبتلا
و اندر چمن فکنده ز فریاد غلغلی
می‌گشتم اندر آن چمن و باغ دم به دم
می‌کردم اندر آن گل و بلبل تاملی
گل یار حسن گشته و بلبل قرین عشق
آن را تفضلی نه و این را تبدلی
چون کرد در دلم اثر آواز عندلیب
گشتم چنان که هیچ نماندم تحملی
بس گل شکفته می‌شود این باغ را ولی
کس بی بلای خار نچیده‌ست از او گلی
حافظ مدار امید فرج از مدار چرخ
دارد هزار عیب و ندارد تفضلی
با مدّعی مگویید اسرار عشق و مستی (435)
با مدّعی مگویید اسرار عشق و مستی تا بی‌خبر بمیرد در درد خودپرستی
عاشق شو…
دوش از جنابِ آصف، پیکِ بشارت آمد (171)
دوش از جنابِ آصف، پیکِ بشارت آمد کز حضرتِ سلیمان، عشرت اشارت آمد
خاکِ وجود…