شب از مطرب که دل خوش باد وی را (40)
-
اندازه متن
+
شب از مطرب که دل خوش باد وی را
شنیدم نالهٔ جانسوز نى را
چنان در سوز من سازش اثر کرد
که بى‌رقّت ندیدم هیچ شی را
حریفى بد مرا ساقى که در شب
ز زلف و رخ نمودى شمس وفى را
چو شوقم دید در ساغر مى‌افزود
بگفتم ساقى فرخنده پى را
رهانیدى مرا از قید هستى
چو پیمودى پیاپى جام مى را
حماک الله عن شرّ النوائب
جزاک الله فى الدّارین خیرا
چو بی‌خود گشت حافظ کى شمارد
به یک جو ملکت کاووس کى را
مقدّمهٔ جمع آورندهٔ دیوان
حمد بی‌حدّ و ثنای بی‌عدّ و سپاس بی‌قیاس خداوندی را که جمع دیوان حافظان ارزاق به پروانهٔ سلطان ارادت و…
گفتم که لبت، گفت لبم آب حیات (3)
گفتم که لبت، گفت لبم آب حیات گفتم دهنت، گفت زهی حبّ نبات
گفتم سخن…