خویشتن را بزرگ پنداری (43-8)
-
اندازه متن
+
هرکه با بزرگان ستیزد، خون خود ریزد
خویشتن را بزرگ پنداری
راست گفتند یک دو بیند لوچ
زود بینی شکسته پیشانی
تو که بازی کنی به سر با قوچ
به تیشه کس نخراشد ز رویِ خارا گِل (13-4)
یکی در مسجدِ سنجار به تطوّع بانگ گفتی به ادایی که مستمعان را از او نفرت بودی و صاحب مسجد…
به کین دشمنان باطل میندیش (48)
به کین دشمنان باطل میندیش که این حیفست ظاهر بر تن خویش
