سخن گرچه دلبند و شیرین بود (6-4)
-
اندازه متن
+
سَحْبانِ وائِل را در فصاحت بی‌نظیر نهاده‌اند، به حکمِ آنکه بر سرِ جمع، سالی سخن گفتی؛ لفظی مکرّر نکردی وگر همان اتفاق افتادی به عبارتی دیگر بگفتی. وز جملهٔ آدابِ نُدَماءِ ملوک یکی این است
سخن گرچه دلبند و شیرین بود
سزاوارِ تصدیق و تحسین بود
چو یک بار گفتی، مگو باز پس
که حلوا چو یک بار خوردند، بس
سایه پرورده را چه طاقت آن (45-8)
ضعیفی که با قوی دلاوری کند، یار دشمن است در هلاک خویش
سایه پرورده را چه طاقت…
زنبور درشت بی مروت را گوی (74-8)
یکی را گفتند: عالم بی عمل به چه ماند؟ گفت: به زنبور بی عسل
زنبور درشت بی…