فراموشت نکرد ایزد در آن حال (7-7)
-
اندازه متن
+
یکی را شنیدم از پیران مربی که مریدی را همیگفت: ای پسر! چندان که تعلق خاطر آدمیزاد به روزیست اگر به روزیده بودی به مقام از ملائکه درگذشتی
فراموشت نکرد ایزد در آن حال
که بودی نطفهٔ مدفون و مدهوش
روانت داد و طبع و عقل و ادراک
جمال و نطق و رای و فکرت و هوش
ده انگشتت مرتب کرد بر کف
دو بازویت مرکب ساخت بر دوش
کنون پنداری ای ناچیز همت!
که خواهد کردنت روزی فراموش؟
کتبت لیبقی الذکر امم بعدی (91)
کتبت لیبقی الذکر امم بعدی فیاذا الجلال اغفر لکاتبه السعدی
دروغی که حالی دلت خوش کند (20)
دروغی که حالی دلت خوش کند به از راستی کت مشوش کند
