قضا دگر نشود ور هزار ناله و آه (65-8)
-
اندازه متن
+
دو چیز محال عقل است: خوردن بیش از رزق مقسوم و مردن پیش از وقت معلوم
قضا دگر نشود ور هزار ناله و آه
به کفر یا به شکایت برآید از دهنی
فرشته‌ای که وکیل است بر خزاین باد
چه غم خورد که بمیرد چراغ پیرزنی
وَ اَخُو الْعَداوَةِ لا یَمُرُّ بِصالِحٍ (1-4)
یکی را از دوستان گفتم: امتناع سخن گفتنم به علّتِ آن اختیار آمده است در غالبِ اوقات، که در سخنْ…
خاک ِ مشرق شنیده‌ام که کنند (33-8)
هر چه زود بر آید، دیر نپاید
خاک ِ مشرق شنیده‌ام که کنند به چهل سال کاسه‌ای…