معشوق هزار دوست را دل ندهی (9-8)
-
اندازه متن
+
به دوستی پادشاهان اعتماد نتوان کرد و بر آواز خوش کودکان که آن به خیالی مبدل شود و این به خوابی متغیر گردد.
معشوق هزار دوست را دل ندهی
ور می‌دهی آن دل به جدایی بنهی
دوش مرغی به صبح می‌نالید (26-2)
یاد دارم که شبی در کاروانی همه شب رفته بودم و سحر در کنارِ بیشه‌ای خفته. شوریده‌ای که در آن…
هر که بی او به سر نشاید برد (9-5)
دانشمندی را دیدم به کسی مبتلا شده و رازش بر مَلا افتاده. جورِ فراوان بردی و تحمّل بی‌کران کردی. باری…