وامش مده آن که بی نماز است (62-8)
-
اندازه متن
+
شیطان با مخلصان برنمیآید و سلطان با مفلسان
وامش مده آن که بی نماز است
گرچه دهنش ز فاقه باز است
کاو فرض خدا نمیگزارد
از قرض تو نیز غم ندارد
امروز دو مرده بیش گیرد مرکن
فردا گوید تربی از اینجا بر کن
قاضی ار با ما نشیند، برفشاند دست را (20-2)
چندانکه مرا شیخِ اَجَلّ، ابوالفرج بن جوزی، رَحْمَةُ اللهِ عَلَیْهِ، ترکِ سَماع فرمودی و به خلوت و عُزلت اشارت کردی،…
ناسزایی را که بینی بختیار (21-1)
مردمآزاری را حکایت کنند که سنگی بر سر صالحی زد. درویش را مجالِ انتقام نبود. سنگ را نگاه همیداشت تا…
