پسندیده‌ست بخشایش ولیکن (16-8)
-
اندازه متن
+
هر که بدی را بکشد خلق را از بلای او برهاند و او را از عذاب خدای عزَّ و جَلَّ.
پسندیده‌ست بخشایش ولیکن
منه بر ریش خلق‌آزار مرهم
ندانست آن که رحمت کرد بر مار
که آن ظلم است بر فرزند آدم
وقتیست خوش آن را که بود ذکر تو مونس (89-8)
ارادت بیچون یکی را از تخت شاهی فرو آرد و دیگری را در شکم ماهی نکو دارد
…
لافِ سرپنجگی و دعویِ مَردی بگذار (42-2)
یکی از صاحبدلان، زورآزمایی را دید به هم برآمده و کف بر دماغ انداخته. گفت: این را چه حالت است؟…