کند هر آینه غیبت حسود کوته دست (46-8)
-
اندازه متن
+
بی هنران، هنرمند را نتوانند که بینند همچنان که سگان بازاری سگ صید را مشغله برآرند و پیش آمدن نیارند. یعنی سفله چون به هنر با کسی برنیاید، به خبثش در پوستین افتد
کند هر آینه غیبت حسود کوته دست
که در مقابله گنگش بود زبان مقال
همی گریختم از مردمان به کوه و به دشت (31-2)
از صحبتِ یارانِ دِمَشْقم مَلالتی پدید آمده بود؛ سر در بیابانِ قُدس نهادم و با حیوانات اُنس گرفتم. تا وقتی…
بر آنچه میگذرد دل منه که دجله بسی (107-8)
حکیمی را پرسیدند: چندین درخت نامور که خدای عز و جل آفریده است و برومند، هیچ یک را آزاد نخواندهاند…
