زآن پیش که بر سرت شبیخون آرند (80)
-
اندازه متن
+
زآن پیش که بر سرت شبیخون آرند
فرمای که تا بادهٔ گلگون آرند
تو زر نهای ای غافل نادان که تو را
در خاک نهند و باز بیرون آرند
در دایرهٔ سپهرِ ناپیدا غور (106)
در دایرهٔ سپهرِ ناپیدا غور جامیست که جمله را چشانند به دور
نوبت چو به…
چون عمر به سر رسد چه شیرین و چه تلخ (53)
چون عمر به سر رسد چه شیرین و چه تلخ پیمانه چو پر شود چه بغداد و چه…
