به چشمِ خویش دیدم در بیابان (34-8)
-
اندازه متن
+
کارها به صبر بر آید و مُستَعجِل به سر در آید
به چشمِ خویش دیدم در بیابان
که آهسته سَبَق بُرد از شتابان
سمندِ بادپای از تک فرو ماند
شتربان همچنان آهسته میراند
هر که بر خود درِ سؤال گشاد (28-3)
درویشی را شنیدم که به غاری در نشسته بود و در به روی از جهانیان بسته و ملوک و اغنیا…
ز خیرت خیر پیش آید، بکن چندانکه بتوانی (64)
ز خیرت خیر پیش آید، بکن چندانکه بتوانی مکافات بدی کردن، نمیگویم تو خود دانی
