میگفت: مده ز سوی کوه، آوازم
-
اندازه متن
+
میگفت: مده ز سوی کوه، آوازم
می آیم من خواهی دیدن بازم
بر اسب نشست و رفت، عمری ست ببین
من باز به او همیشه می پردازم
میگفت: مده ز سوی کوه، آوازم
می آیم من خواهی دیدن بازم
بر اسب نشست و رفت، عمری ست ببین
من باز به او همیشه می پردازم
نه قافیهاش درست و نه وزن بجا وز بدعت خویش کرده غوغا برپا
ای غلتبان از…
گل خنده زنان گفت: جهان آرائیم
هرچند که بر یاد کسان کم آئیم
…

