درویشان را عار بود محتشمی (1868)
-
اندازه متن
+
درویشان را عار بود محتشمی
واندر دلشان بار بود محتشمی
اندر ره دوست فقر مطلق خوشتر
کاندر ره او خوار بود محتشمی
درویشان را عار بود محتشمی
واندر دلشان بار بود محتشمی
اندر ره دوست فقر مطلق خوشتر
کاندر ره او خوار بود محتشمی
مکن مکن که پشیمان شوی و بد باشد که بیعنایت جان باغ چون لحد باشد
چه…
پیرهن یوسف و بو میرسد در پی این هر دو خود او میرسد
بوی می لعل…

