خود را چو دمی به یار محرم یابی (1847)
-
اندازه متن
+
خود را چو دمی به یار محرم یابی
در عمر نصیب خویش آن دم یابی
زنهار که ضایع نکنی آن دم را
زیرا که دگر چنان دمی کمیابی
خود را چو دمی به یار محرم یابی
در عمر نصیب خویش آن دم یابی
زنهار که ضایع نکنی آن دم را
زیرا که دگر چنان دمی کمیابی
من میگویم که گشت بیگاه ایماه میگوید ماه ناگهانی بیگاه
ماهی که ز خورشید اگر برگردد…
هان ای دل خسته روز مردانگیست در عشق توم چه جای بیگانگیست
هر چیز که در…