ای آنکه مرا دهر زبان میدانی (1701)
-
اندازه متن
+
ای آنکه مرا دهر زبان میدانی
ور زانکه ببندند دهان میدانی
ور جان و دلم نهان شود زیر زمین
شاد است روانم که روان میدانی
تا ظن نبری که من دوی میبینم (1199)
تا ظن نبری که من دوی میبینم هر لحظه فتوحی به نوی میبینم
جان و دل…
ای هیزم تو خشک نگردد روزی (1763)
ای هیزم تو خشک نگردد روزی تا تو فتد ز آتش دلسوزی
تا خرقهٔ تن دری…
