دل برد ز من دوش به صد عشق و فسون (1470)
-
اندازه متن
+
دل برد ز من دوش به صد عشق و فسون
بشکافت و بدید پر زخون بود درون
فرمود در آتشش نهادن حالی
یعنی که نپخته است از آنست پر خون
روشنی خانه تویی خانه بمگذار و مرو (2143)
روشنی خانه تویی خانه بمگذار و مرو عشرت چون شکر ما را تو نگهدار و مرو
جز جانب دل به دل نیاییم (1555)
جز جانب دل به دل نیاییم یک لحظه برون دل نپاییم
ماننده نای سربریده بیبرگ شدیم…
