در ملکوتِ گرسنگی و گریستن
-
اندازه متن
+
گفتمت: بیدار شو
آب را طفلی دیدم
باد و سنگ‌ها می‌رانْد
و نیز گفتم: زیر آب و ثمره‌ها،
زیرِ پوست گندم،
وسوسه‌یی‌ست رؤیای آن دارد
تا سرودی باشد؛
برای زخم،
در ملکوتِ گرسنگی و گریستن.
برخیز،
ندایت می‌کنم،
شناختی صدا را؟
من‌ام برادرت خِضر
اسبِ مرگ،
زین می‌کنم و
برمی‌کَنم دروازه‌ی روزگار.
شاید رویِ زمین عشقی نباشد
شاید رویِ زمین عشقی نباشد جز آنچه که ما آن را تَخَیُّل می کنیم. که روزیِ خواهیم داشت آن را…
نه زمان رخت است و نه زمین خواب
نه زمان رخت است و نه زمین خواب درختان عشق برهنه اند ومکانی که عشق خواهان آن بود همچنان بدون…