بامدادان بر جایگاهی سنگی می نشینم
-
اندازه متن
+
بامدادان بر جایگاهی سنگی می نشینم
و برایت نامه های عاشقانه می نویسم
با قلمی از پر جغد
که آن را در دواتی
در دوردست فرو می برم
دواتی ملقب به دریا
دستم را برای دست دادن با تو دراز می کنم
اما تو ساحل دیگر دریایی، در آفریقا،
گرمای دستت را احساس می کنم
در حالی که انگشتان مرا در خود گرفته است…
آه! چه زیباست داستان عشق من با شبح تو
جهان پیشینم را انکار میکنم
جهان پیشینم را انکار میکنم جهان تازهام را دوست نمیدارم پس گریزگاه کجاست؟ اگر چشمانت سرنوشت من نباشد
پیش از آن که بمیری!
تو را می بینم که از قاره ای بعید می آیی و شتابان بر آب ها گام بر می داری…
