بازجویی بر درگاه زهدان
این پاهای لاغر کوچک از آن کیست؟ مرگ.
این چهره ی پرموی سوخته از آن کیست؟ مرگ.
این ریه های دمنده ی آرام از آن کیست؟ مرگ.
این تن پوش عضله ها از آن کیست؟ مرگ.
این روده های وصف ناپذیر از آن کیست؟ مرگ.
این مغزهای مشکوک از آن کیست؟ مرگ.
این همه خون پلید؟ مرگ.
این چشم های کم سو؟ مرگ.
این زبان کوچک بدکار؟ مرگ.
این بیداری گاه و بی گاه؟ مرگ.
محاکمه ات معلّق است، از تو دریغ شده، یا برگزار شده؟
برگزار شده.
این زمین سراسر بارانی سنگی از آن کیست؟ مرگ.
تمام فضا از آن کیست؟ مرگ.
کیست نیرومندتر از امید؟ مرگ.
کیست نیرومندتر از اراده؟ مرگ.
از عشق نیرومندتر؟ مرگ.
از زندگی نیرومندتر؟ مرگ.
اما نیرومندتر از مرگ کیست؟
من، به یقین.
رد شو، کلاغ.
من‌ام فرزند گم شده‌ی باد
من ام پادشاه اسیر شده ی جنگل و یخ پاره های بزرگ و سرمای دیوسان با چکمه هایش از باد…
مردی که همه چیز را می‌شکند
آنک پوزخندی پنهان بود مسکنی ابدی می خواست. چهره ها را آزمود در لحظه های فراموشی شان، زنی که نوزادی…