چست و چالاک بود کلاغ
-
اندازه متن
+
چست و چالاک بود کلاغ اما
باید که نگران چشمان خود، آن دو قطره شبنم می بود.
سنگ، قهرمان کره ی زمین، به سنگینی به سوی او حرکت کرد.
جنگ را شرح کردن ارزشی ندارد
جایی که سنگ خود را به هزارن تکه ی خرد کرد بی شکل
حال آنکه کلاغ ناچار چابک تر شد.
میدان نامعمول فضا، نگران،
فریاد و هلهله برای این دو گلادیاتور تا ابد
ستیزشان هنوز پژواک می شود.
پرواز کنان به عبث – سنگ اما غبار شده است اکنون
و کلاغ هیولایی – یک چشم به هم زدنش
تمام زمین را به وحشت می اندازد.
و هنوز او، آن کس که هرگز کشته نشده است
نومیدانه قارقار می کند
و تازه زاده شده است.
مردی بود و آن گاه که زاده می شد
مردی بود و آن گاه که زاده می شد زنی افتاد بین کشتی و بندرگاه در کشاکش ماه و آفتاب…
زن نمیتواند همه راه را بیاید
زن نمی تواند همه راه را بیاید زن می آید تا آنجا که آب می آید و دورتر نه زن…
