یخ زده ماه کهن، آب می‌شود
-
اندازه متن
+
یخ زده ماه کهن، آب می شود
عذاب بر عذاب، آرامش غبار
و کلاغی که با افق های سنگی حرف می زند
محزون است فریاد چروکیده ی کلاغ
چون دهان پیرزنان
آنگاه که پلک ها به پایان رسیده اند
و دنبال دارند تپه ها.
فریادی
بی کلام
چون ناله ی کودکی نوزاد
چون شلیک خفه ی تفنگ، دوباره پرکردن اش
میان کاج ها در گرگ-و-میش
یا چکیدنِ ناگاه، فروچکیدنِ سنگین ستاره ای از خون بر برگ پهن.
شلاق خورده چلاق با پاهای خود
شلاق خورده چلاق با پاهای خود به سر شلیک شده با گلوله های مغزی به کور شلیک شده با چشم…
مردی که همه چیز را می‌شکند
آنک پوزخندی پنهان بود مسکنی ابدی می خواست. چهره ها را آزمود در لحظه های فراموشی شان، زنی که نوزادی…