بانوی پرغرور عشق _ باران
-
اندازه متن
+
آنگاه بانوی پرغرور عشق خود را دیدم
در آستانهی پُرنیلوفر،
که به آسمانِ بارانی میاندیشید
و آنگاه بانوی پرغرور عشق خود را دیدم
در آستانهی پُرنیلوفرِ باران،
که پیرهنش دستخوشِ بادی شوخ بود
و آنگاه بانوی پرغرور باران را
در آستانهی نیلوفرها،
که از سفرِ دشوارِ آسمان بازمیآمد.
۱۳۳۸
چه لازم است بگویم
چه لازم است بگویم که چه مایه میخواهمت؟ چشمانت ستاره است و دلت شک. □ جرعهیی نوشیدم و خشکید. دریاچهی…
ای پیدای دور از چشم
او را به رؤیای بخارآلود و گنگِ شامگاهی دور، گویا دیده بودم من... لالاییِ گرمِ خطوطِ پیکرش در نعرههای دوردست…
