سلاخی می‌گريست
-
اندازه متن
+
سلاخی
می‌گريست
به قناری کوچکی
دل باخته بود.
۱۳۶۳
ميان ماندن و رفتن
ميان ماندن و رفتن حکايتي کرديم که آشکارا در پرده‌ي ِ کنايت رفت. مجال ِ ما همه اين تنگ‌مايه بود…
گفتی که باد مرده‌ست
گفتی که باد مرده‌ست از جای برنکنده یکی سقفِ رازپوش بر آسیابِ خون، نشکسته در به قلعه‌ی بی‌داد، بر خاک…