من سرگذشت یأسم و امید
-
اندازه متن
+
من سرگذشت یأسم و امید
با سرگذشت خویش:
می‌مُردم از عطش،
آبی نبود تا لبِ خشکیده تر کنم.
می‌خواستم به نیمه‌شب آتش،
خورشیدِ شعله‌زن به‌درآمد چنان که من
گفتم دو دست را به دو چشمان سپر کنم.
با سرگذشت خویش
من سرگذشت یأس و امیدم…
زندان قصر ۱۳۳۳
آه ای یقین گم‌شده
من فکر می‌کنم هرگز نبوده قلبِ من اینگونه گرم و سُرخ: احساس می‌کنم در بدترین دقایقِ این شامِ مرگ‌زای چندین…
مردی چنگ در آسمان افکند
مردی چنگ در آسمان افکند، هنگامی که خونش فریاد و دهانش بسته بود. خنجی خونین بر چهره‌ی ناباورِ آبی! ــ…