چون سنگها صدای مرا گوش میکنی
-
اندازه متن
+
چون سنگها صدای مرا گوش میکنی
سنگی و ناشنیده فراموش میکنی
رگبار نو بهاری و خواب دریچه را
از ضربه های وسوسه مغشوش میکنی
دست مرا که ساقهٔ سبز نوازش است
با بر گ های مرده هم آغوش میکنی
گمراه تر از روح شرابی و دیده را
در شعله می نشانی و مدهوش میکنی
ای ماهی طلایی مرداب خون من
خوش باد مستیَت ، که مرا نوش میکنی
تو درهٔ بنفش غروبی که روز را
بر سینه می فشاری و خاموش میکنی
در سایه ها ، فروغ تو بنشست و رنگ باخت
او را به سایه از چه سیه پوش میکنی ؟
کاش بر ساحل رودی خاموش
کاش بر ساحل رودی خاموش عطر مرموز گیاهی بودم چو بر آنجا گذرت میافتاد به سرا پای تو…
من شدم دعوت به شیدایی؛ شماهم دعوتی
جعلی:
من شدم دعوت به شیدایی؛ شماهم دعوتی می روم سمت شکوفایی، شما هم دعوتی
