آب آمد و کشتگاه سیراب نکرد
-
اندازه متن
+
آب آمد و کشتگاه سیراب نکرد
صبح آمد و بیدار کس از خواب نکرد
هیهات! که کیمیای فکر من و تو
آن طشت مسینه را زر ناب نکرد
گفتم چشمم؟ گفت در آبش خواهم
گفتم چشمم؟ گفت در آبش خواهم گفتم دل من؟ گفت خرابش خواهم
گفتم چه شگفت ماجرا؟…
صد بار زیان دیدی و صد بار نهیب
صد بار زیان دیدی و صد بار نهیب برده بر و پهلوی تو از لطمه نصیب
